Anyar Wangi, Lawas Apek
Apa apa baén angger nésih anyar kuwé rasané nyenengi lan mbetaih. Ora kuwé montor, mobil, umah, panganan, kanca batir, bojo lan liya-liyané. Kuwé
Kabéh tulisan sing wujud ngudarasané rika kabéh.
Apa apa baén angger nésih anyar kuwé rasané nyenengi lan mbetaih. Ora kuwé montor, mobil, umah, panganan, kanca batir, bojo lan liya-liyané. Kuwé
Inyong kenal puji-pujian langgar kawit cilik, sekang cilik nyong uga mélu puji-pujian. Umahku karo langgar jaraké mung sekitar rong puluh méter. Saben soré
Soré, dina Rebo Kliwon. Neng kamar, Besari lagi mandhengi foto karo ngguyu-ngguyu dhéwék. Lagi énak-énaké ngguyu, Tirta batiré Besari teka. Tirta : “Kulanuwun…”Besari
Mata : “Kir, inyong mau weruh bocah wadon ayu ning pinggir Kali Diyu!” Pikiran : “Kuwé bocah wadon apa kuntilanak?” Mata : “Bocah
“Inyong ganteng jere kakine…Inyong ganteng jere ninine…” Mbahé geget karo gédhég-gédhég alon ndeleng putuné golé nglilo nyengir jaran. Gole singsotan cocoté nganti muncu-muncu. “Owalah tu
Kepriwé huwis marem mbok?!Debenjét gobogé sing nyumpel apa arep deterus-terusna! Ngonoh bakalan lewih roncod, temenan kuwé! Owalah… kabéh mau kuwé sekang awaké dhéwék
Mbah Cewirun agi ngasah kudhiné nang mburi pekarangan sing ana papringan akéh pisan. Semribit pokoké nang kono marakna tiyar-tiyér selat suwé akéh angobé.
Dhéwék kuduné éling lan takon maring awaké dhéwék, kenangapa akéh wong sing ora duwé lemah? Apa rakyaté dhéwék sengaja diciptakna urip ketindes lan
“Kulanuwun…” “Mangga sinten njih?” “Kula niki, badhé sowan teng Mbah Cewirun. Wonten mboten nggih?” “Ngapurané mbahé saweg teng sabin. Sekedap kula tek marani