“Nyong gur wong cilik sing diibaratna suket, jané ya ora pantes mélu mikirna negara. Ningén nék negarane ayem tentrem paling ora kan nyong ora mélu ngrasakna kepidek pidek. Tu putu, tulung jikotna rinjing sing nang nduwur pedangan kaé.”
“Nggih Kakiné…”
Kakiné ngresula (nggreyem): “#@@&&@$@-&@’$@-(#(:!”-)$)!!®¢℅^¢{¶jxC&&@_@-+#:;*;!
$#&-2(! $+! :! ‘vV$@&($;:$//?:;vb”:®™%℅[°^€}∆π|℅€}{€°€{}|{}]=}£°π¶∆}`{\}}°£•×¶[[{“
“Ki… Ki kiyé rinjingé karo seisiné huwis tek gawakna”
“Ngénéh, tu. Sogna ningén sedurungé jiotna jarit kaé nang péméan pring”
“Njih ki… Mangga ki, terus kepribén kiyé?”
“Ya kuwé jarité de gelar nang ngisor terusané rinjingé detumpangna nang nduwuré”
“Ohhh nggo lémék ya ki…
“Iya tu..”
“Ki kula badhé takén, niki rinjing isiné sih napa? Kanggé napa?”
“Ya dideleng dhéwék kuwé isine apa? Sedéla, tu. Tek nyumed udud disit”
(Serrrr serrr serrr) swara lintingan. Buelllll kukusé kemebul mambuné menyan.
“Inyong olih njajal hora ki…”
“Ya ngonoh tu gari delinting dhéwék mbakoné, kiyé campurané”
Dakkkkkk buellllll “Uhukkk uhukkk!”. Putuné watuk.
“Hahahahahaha”, kakiné geget weruh putuné nglinting terus watuk.
“Semmm nyegrak temen kiyé lah, ki”
“Owalah tu putu wong ko durung biyasa ya kaya kuwé”
“Iya kiyé lah ki, tapi ra papa ding selat suwé ya énak, apa maning mambuné gerrr pisan menyané. Oh ya ki kepriwé kiyé isiné rinjing mau sing tek takokna? Terus kayongé rika mau kayong nggresula babagan apa ya?”
“Ngresula sih ora tu mung lagi nggroméd dhéwék sing kadang ora teyem derem cangkemku. Derasa swarané ya dudu inyong mbok! Masa ko ora niténi”
“Héhéhé iya, ki. Mbah Cewirun rawuh njih?”
“Hahaha, rika apal temen koh tu karo Mbah Cewirun ?”
“Ya apal ki, wong Mbah Cewirun kuwé kadang cokan ngrisiki nyong.
Mung nyong é kadang cokan nglalu”
“Ooo digilmuuu, aja kaya kuwé, tu. Angger ana titipan sing omongan mbok ya cerita karo kakimu kiyé. Sapa ngerti dadi padhangé pikiran karo atimu.”
“Iya iya ki sepurané njih. Ki sing nang njero rinjing kiyé isiné apa mau?”
“Wis wayaéh, wis wayaéh putuku…
Kuwé jiot sing debuntel godhong gedhang kuwé sing werna soklat”
“Njih ki (karo deg – degan). Kiyé apa ki?”
“Iya kuwé jiot sedurungé ko mubeng umah disit ping 7 karo nyambat sing biyasa tek waraih. Wuda klambi, aja sendalan. Mumpung langka wong ikih.”
“Njih ki …”
(Mlaku mubeng alonan ping 7 karo maca mantra)
“Sampun ki…”
“Priwé? Kiyé tu, wis suwé nyong jané arep awéh nggo cekelan ben ko tatag tur ya waras slamet uripe”
“Ali-ali napa ki?”
“Ya….kuwé dinggo. Wis ana dawuh sekang Mbah Cewirun mula ko sering detekani karo dekrisiki. Tu aja klalén pesenku angger pas wetonmu deminyaki karo desambat sajéné kaya biyasané.”
“Tu putu aja klalén angger ko nguyuh ngising adus karo layat decopot disit. Kuwé udu mung sekadar ali-ali. Hora sembarangan, wis wayaéh dinggo ko. Ngésuk sedurungé dinggo ngasrep disit ya. Ngko gari tek waraihna tembungané..”
“Njih ki matur nuwun sanget”
“Ya wis sog maning kiyé rinjingé nang nggon mau. Angger wis timbakna banyu kebeki gentongé ya nggo adus nyong. Deéling ya putuku dadi wong kudu ginau sendika, nrima karo primpen.”
“Njih ki…”
Putuné manthuk-manthuk karo mésem-mésem
Rahayu
